متاسفانه در کشور ما ایران ، آنطور که باید به آموزش زبان دوم اهمیت داده نشده است و در مدارس و حتی دانشگاهها آموزش زبان در حد انتظار نیست .
یکی از معضلات آموزش زبان در مدارس، حجم زیاد کتابها و ساعات آموزشی کم می باشد. بخصوص در مقطع متوسطه اول در مدارس عادی و دولتی ساعات آموزشی کفاف تدریس کل کتاب را نمیدهد و معلم مجبور می شود سریع تدریس کند و به این ترتیب یادگیری که اولین اصل آموزش است، نادیده گرفته می شود .
جذاب نبودنِ مطالب کتب درسی ، یکی دیگر از مشکلات تدریس زبان انگلیسی
میباشد. مطالبِ درسی بسیار خسته کننده و کسالت آور ، برای دانش آموز به نظر
میرسند.
حال چرا ساعات آموزشی زبان در مدارس نمی تواند دانش آموز را ارضا کند و
دانش آموز مجبور میشود به کلاسهای آموزشگاه با هزینه های بالا ، پناه
بیاورد؟!
یکی از مهم ترین مهارت های یادگیری زبان ، صحبت کردن است که متاسفانه در
کتب درسی نادیده گرفته شده است و دانش آموز با این مطالبِ کتابهای درسی،
قادر به صحبت کردن و ایجاد ارتباط نیست بنابراین مجبور به استفاده از
کلاسهای آموزشگاهها می شود .
یادگیری زبان انگلیسی ، علاقه و انگیزه می خواهد که خوشبختانه این دو اصل
در اکثر دانش آموزان وجود دارد ولی متون مکالمه در کتب درسی در ایجاد
ارتباط به بچه ها کمکی نمی کنند .
با تغییر سیستم آموزشی بنا بر این شد که مهارت صحبت کردن بیشتر مورد توجه
قرار گیرد ولی ساعات آموزشی با حجم کتاب همخوانی ندارد بخصوص در مدارس عادی
و دولتی .
امید که دبیران زبان در مدارس با ایجاد محیطی متفاوت و جذاب در کلاس و
استفاده از سیستم های هوشمند و کلاس های شنیداری ، بتوانند این علاقه و
انگیزه را در بچه ها چندین برابر کنند تا دانش آموز مجبور به استفاده از
کلاسهای آموزشگاه و در نتیجه تقبل هزینه های سرسام آور نشود و زبان را به
بهترین روش آموزش ببیند.